بانوی گچسارانی شش‌دانگ خانه‌اش را به بیماران سرطانی بخشید، حرکتی که یک ساختمان ساده را به پناهگاهی از امید و همدلی بدل کرد و نام او را در قلب بیمارانی نوشت که با سخت‌ترین روزهای زندگی می‌جنگند.
در روزگاری که فشارهای اقتصادی و هزینه‌های سنگین درمان، شانه‌های بیماران و خانواده‌هایشان را خم کرده است، همچنان روایت‌هایی شنیده می‌شود که مزه مهر و انسانیت را به کام جامعه می‌چشاند.
وقف یک خانه برای مبارزه با سرطان
یکی از این روایت‌های امیدبخش، اقدام ارزشمند منور دانشور، بانوی نیکوکار و اهل فرهنگ از شهرستان گچساران است که با نیتی صادقانه و به یاد همسر فقیدش، شادروان حاج سیدمعنا تقویان، شش‌دانگ یک خانه مسکونی واقع در محله کارکنان دوگنبدان را ـ به ارزش تقریبی ۴.۵ تا ۵ میلیارد تومان ـ به مؤسسه خیریه نور برای حمایت از بیماران مبتلا به سرطان، اهدا کرد. این ملک قرار است پس از تجهیز، به پایگاه حمایتی، اجتماعی برای بیماران و خانواده‌های آنان تبدیل شود؛ خانه امید، که نام و یاد خیراندیشی و انسان‌دوستی حاج سیدمعنا را زنده نگاه خواهد داشت.
بازتاب مردمی و واکنش‌ها
انتشار خبر این اقدام، بازتاب گسترده‌ای در گچساران داشت؛ شهروندان با تحسین، شکرگزاری و حتی شگفتی از چنین سخاوتی در روزگار تنگنا استقبال کردند. هاجر محمدی، یکی از اهالی ۴۵ ساله، گفت: این روزها همه به فکر تأمین هزینه‌های خودشان هستند، اما کسی که در این شرایط ملکی با چنین ارزشی را وقف بیماران می‌کند، قلبی به وسعت دریا دارد؛ کار خانم دانشور فقط یک کمک نیست، یک پیام است: با هم می‌توانیم حتی مقابل سرطان هم ایستادگی کنیم. در شبکه‌های اجتماعی محلی نیز کاربران با جملاتی چون خانه امید و وقف برای زندگی، این اقدام را چراغی در دل تاریکی توصیف کردند.
روایت بانوی واقف از انگیزه این اقدام
منور دانشور، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس، اظهار کرد: به یاد همسر مرحومم حاج سیدمعنا که همواره اهل خیر و دست‌گشاده بودند، این منزل را به مؤسسه خیریه نور اهدا کردم. او از آموزه‌های نهج‌البلاغه و سیره حضرت علی(ع) الهام می‌گرفت و باور داشت بهترین سرمایه، خدمت به خلق است.وی افزود: امیدوارم این خانه عام‌المنفعه باری کوچک از دوش بیماران مبتلا به سرطان بردارد. از خداوند مسئلت دارم که شفای عاجل به همه بیماران، به‌ویژه بیماران خاص، عطا فرماید و خیر و برکت را نصیب تمامی نیک‌اندیشان کند.
نظر کارشناس و ضرورت تداوم اقدامات
محسن جوادی، جامعه‌شناس حوزه خیرعامه، این اقدام را از منظر اجتماعی و روانی اثرگذار دانست و گفت: وقف در حوزه بهداشت و درمان نه‌تنها به رفع مشکلات گروه هدف کمک می‌کند، بلکه اعتماد و همبستگی اجتماعی را نیز تقویت می‌سازد؛ در مناطق کمتر برخوردار، چنین اقدامات می‌تواند امید را زنده کند و به الگویی انگیزشی برای دیگران تبدیل شود. نکته برجسته این وقف، ارزش اقتصادی بالا و برنامه‌ریزی هدفمند برای استفاده حداکثری از آن است که نشان از مسئولیت اجتماعی آگاهانه دارد.
با وجود این، نیاز بیماران مبتلا به سرطان در کهگیلویه و بویراحمد فراتر از یک خانه حمایتی است. کمبود مراکز تخصصی، هزینه‌های سنگین دارو و نبود خدمات مشاوره‌ای رایگان همچنان چالش اساسی بیماران است. کارشناسان پیشنهاد می‌کنند این‌گونه اقدامات مردمی با حمایت نهادهای محلی و ملی به زنجیره‌ای پایدار از خدمات حمایتی، درمانی و روانی پیوند بخورد؛ با ایجاد صندوق‌های مشارکت مردمی، شبکه داوطلبان خدمات درمانی و ارتباط مؤسسات خیریه با مراکز درمانی مرجع، می‌توان این خانه امید، را به آغازخ راهی روشن بدل کرد، نه نقطه پایانی آن.
